آقا یا خانوم فرش!

بچه که بودم   خونه بیشتر فامیل  که می رفتم  یکی دوتا دار قالی توی خونه هاشون قرار داشت. مادر خدا بیامرزم هم  داشت. بیشتر خواهرها و مادر مادرم هم توی خونه هاشون دار قالی داشتن.

مادرم اغلب تابستون ها  که مدرسه ها تعطیل می شد ند، منو با خودش می برد طرفای میدان خراسان و تیر دوقولو  و از لوازم قالی فروشی چیزهایی را که لازم داشت تهیه می کرد. اونجا مرکز فروش لوازم  قالی بود. من از بچگی با کار قالی و دار قالی آشنا شدم و لی اشتباه بزرگم این بود که نرفتم توی این کار وگرنه الان وضعم توپ توپ بود.

آدم وقتی ندونه چی براش خوبه  و با وجود فراهم بودن همه امکانات  دنبالش نره باخته و کسی را جز خودش نباید سرزنش کنه. 

من باید دنبال سه چیز می رفتم که نرفتم. موسیقی. نویسندگی و کار قالی

به نظر قندک قالی بافی به دلیل هنر خاص ایرانی برای هر ایرانی لازمه. بخصوص زن ایرانی.  هم هنر زیبایی است و هم درآمد زاست و به اقتصاد زندگی کمک شایانی می کند.مادر مادر من سالی سه تا قالی 12 متری کاشان و قم پایین می آورد. خاله هایم هم که مستقل بودند نیز کارشان همین بود.  هرروز صبح بعد از نماز و صبحانه  تا ظهر و شام صدای بافتن و شانه زدن از منازلشون  به گوش می رسید.

مادرم اما بیشتر به فکر کارهای ماندگار و هنری بود. لذا قالی های شش متری  شکار گاه  و تصویر تمام ابریشم کار می کرد.کار ابریشم بسیار ظریف  و گران قیمت اما  در عین حال بسیار سخت بود.

قالی بافی  گرچه از دور سخت  و عجیب به نظر می رسد. اما وقتی با مراحل بافت آشنا شوید خواهید دید که مثل آب خوردن است. فقط و فقط باید حوصله نشستن داشته باشی.همین. ولی وقتی پایان کارت را به چشم می بینی واقعا از دسترنج خود  لذت می بری .

اهالی قالی به قالی ابریشم قالی نخ فرنگ هم می گویند. 

به نظرم این ایام که درآمد مردها تکاپوی زندگی را نمی کند اگر خانوم ها به دنبال این کار بروند هم ممر در آمدی خواهند داشت و هم خودشان در نهایت ازکار خود لذت می برند و هم دیگران.

لذا پیشنهاد می کنم کسانی که علاقمند به این هنر زیبای ایرانی هستند  دست بالا کنند.به  نظرم این کار از نقاشی هم بهتر است و پر درآمد تر.

ادامه دارد.....