من از برزخ می آیم!

1- زنده به گور

.... از صدای ضربه هایی نا موزون و هیاهویی گنگ و نامفهوم به هوش می آیم.

گویا دست و پا بسته در دخمه ای تاریک و نمور زندانی شده ام.

سعی می کنم گذشته ای را که پاک فراموش کرده  بودم به یاد بیاورم ......

 ناگهان جانوری پشمالو و چندش روی صورتم  به حرکت در می آید. احساس می کنم هزار پا یا چیزی شبیه به آن باشد.از بر خورد پرزهای زبرش با نوک بینی ام  به عطسه می افتم. مهمان ناخوانده، از شدت تکانی که می خورم  از روی صورتم به کنجی پرتاب می شود و به این ترتیب از شر این جانور موذی خلاص می شوم.

         صداها لحظه به لحظه واضح تر به گوش می رسند. طولی نمی کشد که ناگهان  سقف بالای سرم دهان باز کرده و کور سویی  غبار آلود به درون دخمه سرک می کشد. چند نفررا می بینم که  با بیل و کلنگ افتاده اند به جان زمین.

صدای لرزان و هراسان پدرم را به  وضوح می شنوم  که دایم در حال تکاپو و دستور دادن به بقیه است.

" زود باشین.... او ل اون سنگ لحد را بر دارین! عجله کنین!"

با تعجب به  واژه سنگ لحد و این که چه اتقاقی ممکن است  برایم  افتاده باشد  فکر می کنم که در همین اثنا سقف دخمه مثل اژدها دهان باز می کند و سپس نور  شدید و خیره کننده خورشید چشمانم را بشدت آزار می دهد.

هنگامی که متوجه می شوم که  درون قبری زنده به گور شده بودم، از ترس بی هوش می شوم.....

.....بهوش که می آیم، روی تخت بیمارستان هستم. پدر و مادر و عده ای دیگر در کنار تختم ایستاده  و با نگاهی ناباورانه اما رضایتبخش از این که زنده شده ام  به من زل زده اند!

دکتر نبض و فشارم را  گرفته با نگاهی به علایم  دستگاه بالای سرم می گوید:

" همه چیز روبه راه است! به لطف خدا  خطررفع شده است."

چهره دکتر به نظرم آشنا می آید.... 

" خدایا؟ اورا کجا دیده بودم؟!.... آهان فهمیدم ایشون همان دکتری هستند که عجولانه جواز دفنم را به دلیل ایست قلبی صادر کرده و خیلی راحت فاتحه ام را خوانده بودند!!!"

به شوخی  می گویم:

" آقای دکتر؟ انگار از آن دنیا هم دیپورت شدم؟! احتمالا شما آدرس را اشتباهی نوشته بودید. گیرنده یافت نشده!!"

دکتر هم با شوخ طبعی  سگرمه هایش را در هم کشیده و در حالی که چشمکی به پدرم می زند  می گوید:

" نه جااانم... آدرس  گیرنده  هیچ عیبی و ایرادی نداشته.... بی خودی عیب روی  چیزمون  نذار ....روی کارمون !! مگه نشنیدی که از قدیم گفتن  مال بد، بیخ ریش صاحبش؟!"

 و همه می خندیم. دکتر در ادامه می گوید:

" زمانی که شمارا به این بیمارستان آوردند ، حدودا یک ساعت از   مرگتان گذشته بود. حتی  چند بار از شوک الکتریکی   برای ریکاوری استفاده کردم ولی بی نتیجه بود. همه شواهد حاکی از آن بود که شما در همان لحظات اول بر اثر سکته  شدید قلبی  مرده بودید! همه پرستارها ی سی سی یو هم شاهد بودند که من تمام تلاشم را  برای احیای قلب شما به کار بردم و راه دیگری به نظرم نرسید.حتم دارم که اگر هر پزشک دیگری هم به جای من می بود همین کاررا انجام می داد.حالا اگر بعد از 24 ساعت و با وجود تمام علایم انفارکتوس و ایست کامل قلبی،  کسی زنده شود ، برای من خیلی عجیب است و اسمش را فقط می توان معجزه گذاشت!"*

چند روز بعد ، ماجرای زنده به گور شدنم مثل توپ در شهر  ترکید. به طوری که خیل جمعیت و روزنامه نگار و خبر نگار و عکاس و فیلمبردار از اطراف و اکناف به دیدنم    آمدند و من هم اصل ماجرا و اتفاق هایی که برایم رخ داده بودند رابدین شرح  از سیر تا پیاز برایشان تعریف کردم:

--------------

* اجازه می خواهم برای پی بردن  بیشتر به این وضعیت فجیع و رقت انگیز ، گزارش مبسوطی را که در کتاب : "انسان روح است نه جسد" اثر دکتررئوف عبید آمده را عینا در این جا  نقل  کنم:

...... دکتر (کارینگتون) در کتاب " مرگ و آثار ظاهری آن" می گوید: " در آمریکا روزانه حد اقل یک نفر بر اثر اشتباه در تشخیص مرگ ، زنده بگور می شود"!!

همچنین جمعیت خیریه لندن اعلام کرده که توانسته در مدت 22 سال تعداد 217  زنده بگوررا از مرگ حتمی  و جانگداز نجات دهد!

 و جمعیت خیریه هامبور آلمان  اعلام کرده که توانسته در  کمتر از 5 سال 107 زنده بگور را از مرگ حتمی نجات دهد. 

البته اینها همه مجسم کننده تعداد  واقعی زنده بگور شده ها نیستند. زیرا این ها کسانی بوده اند که عده ای از خیرین و دلسوزان جامعه از اوضاعشان  آگاه شده و نجاتشان داده اند. این در حالی است که از تعداد واقعی زنده بگور شده های کل جهان تنها خداوند آگاه است و بس!!

همچنین دکتر " ولوم"  در آین باره چنین گفته است:" ثابت شده است که مدت بیهوشی زنده بگور شده ها گاهی از چند ساعت .... چندرروز و حتی یک ماه نیز تجاوز  کرده است.." 

مجلات پزشکی بریتانیا حالات زیادی را بیان کرده که زنده بگور شدگانی که  در قبرها زنده شده بوده اند ، بشدت ترسیده  بوده اند. حتی در بین  آنها عده ای از رجال مشهور نیز وجود داشته اند که یکی از آنها دانشمند علم تشریح و کاردینال فرانسوی" دونیه دیزرائیلی" بوده  که به مدت یک هفته در قبر زنده بگور شده بوده است!!

دکتر " لز مونه" تعداد کسانی را که مدت یک سال زنده بگور شده بوده اند را یک در هزار بر شمرده است!!

دکتر "جوآن" از منابع موثق ، تعداد 2313  مورد از اسامی و آمار زنده بگور شده ها را جمع آوری و ارائه کرده است.

دکتر" کارل ساگستن" 1500 مورد را طی 15 سال ارائه داده و گفته  که تعداد زنده بگور شده ها نسبت به جمعیت موجود نود در صد بوده است.

پس هنگامی که در کشورهای مترقی و پیشرفته جهان ، اوضاع این گونه باشد، در کشورهای جهان سوم که در دفن اجساد عجله می کنند چه اتفاق های ناگوار ووحشتناکی رخ می دهد؟!

در کشور خودمان نیز موارد مشابه زیادی دیده و گزارش شده که نمونه حمید زمانی و مجید برمن نمونه کوچکی از آنها می باشند.